Πρωινό-μεσημεριανό λόγω ώρας και ενδιαφέρουσα συζήτηση!! Προσεγγίσαμε το κέντρο της πόλης, όπου σιγά σιγά άρχισαν να μαζεύονται οι καρναβαλιστές, οι ντόπιοι και οι επισκέπτες της Πάτρας!!!
Πήρα τα πράγματα από τον σιδηροδρομικό σταθμό, όπου τα είχα αφήσει στα ειδικά ντουλαπάκια. Το κορυφαίο ήταν ότι το ταξίδι ξεκίνησε μια ένα λιγότερο ζευγάρι κάλτσες, διότι μία φίλη μου τις δανείστηκε!!! :) Κατόπιν, στα γραφεία της ναυτιλιακής εταιρίας, όπου εξέδωσα και το εισιτήριο του πλοίου. Η κοπέλα εκεί ήταν λαλίστατη και αρκετά τυπική στη δουλειά της. Στη συνέχεια, πήγα στο λιμάνι, όπου αγόρασα μία μαυροδάφνη, σαν δώρο για την επερχόμενη γαλλική φιλοξενία!!
Πριν επιβιβαστώ στο πλοίο, έγινε το εξής σκηνικό μπροστά στα μάτια μου: για να περάσεις στις "αποβάθρες", πρέπει να δείξεις το διαβατήριο ή την ταυτότητα σου. Οι εκεί αστυνομικοί, έλειπαν από τις θέσεις τους, διότι είδαν έναν αδειούχο συνάδελφο και θέλησαν να τον χαιρετήσουν! Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να περάσουν 2 κύριοι, δίχως να επιδείξουν τα απαραίτητα έγγραφα!!
Δεν το λέω για κακό, αλλά σίγουρα δεν έπρεπε να γίνει. Λίγη περισσότερη προσοχή δε βλάπτει.
Στη συνέχεια, ανέβηκα στο πλοίο, θαύμασα την Πάτρα από κει και αργότερα θυμήθηκα πως δεν αγόρασα κάρτα για το κινητό!!! Δε με πείραζε τίποτα άλλο, εκτός από τη λαχτάρα που θα δοκίμαζαν οι γονείς μου!!!
Οι θέσεις αεροπορικού τύπου ήταν αρκετά άνετες, ενώ φόρτισα και το κινητό στη μοναδική πρίζα που υπήρχε στην αίθουσα!! Από κόσμο, λίγα πράγματα: 10-15 άτομα, μάλλον από την Πολωνία, που ίσως γνωρίζονταν μεταξύ τους!! :) Κάποιοι από αυτούς ήξεραν κάποια Ελληνικά, γιατί ζήτησαν τη γνώμη μου για να ανοίξουν την πόρτα της αίθουσας, ώστε να μπει καθαρός αέρας!!! Ήταν απαραίτητο... Μιλούσαν σπαστά τη γλώσσα μας, πλην απολύτως σωστά και κατανοητά!!
Το δρομολόγιο του πλοίου ήταν μέσω Ηγουμενίτσας. Εκεί, βγήκα στο κατάστρωμα για να δω αν έρχονταν 2 φίλοι μου που άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο, αν και όχι με πολλές πιθανότητες!! Φυσικά και δεν ήρθαν, αλλά θα ήταν πολύ ωραία να συνέβαινε αυτό!! Ακόμη, στην Ηγουμενίτσα που είχα ξανά σήμα στο κινητό, μίλησα με τους γονείς μου. Ευχήθηκα στον πατέρα μου που είχε τα γενέθλια του, τους εξήγησα για το κινητό, καθησυχάζοντας τους και τελικά καταφέραμε να ανανεώσουμε τον χρόνο ομιλίας!!! Η μητέρα μου μου είπε τον κωδικό της κάρτας και πριν ξαναχαθεί το σήμα μου στα στενά της Αδριατικής, κατάφερα να προσθέσω 15 ευρώ στον λογαριασμό μου!! ;)
Στη συνέχεια, η νύχτα κύλησε ήρεμα, δίχως απρόοπτα και με αρκετό ύπνο!!!
Το ταξίδι είχε στ αλήθεια ξεκινήσει...
Στο πλοίο για την Ancona...
Πήρα τα πράγματα από τον σιδηροδρομικό σταθμό, όπου τα είχα αφήσει στα ειδικά ντουλαπάκια. Το κορυφαίο ήταν ότι το ταξίδι ξεκίνησε μια ένα λιγότερο ζευγάρι κάλτσες, διότι μία φίλη μου τις δανείστηκε!!! :) Κατόπιν, στα γραφεία της ναυτιλιακής εταιρίας, όπου εξέδωσα και το εισιτήριο του πλοίου. Η κοπέλα εκεί ήταν λαλίστατη και αρκετά τυπική στη δουλειά της. Στη συνέχεια, πήγα στο λιμάνι, όπου αγόρασα μία μαυροδάφνη, σαν δώρο για την επερχόμενη γαλλική φιλοξενία!!
Πριν επιβιβαστώ στο πλοίο, έγινε το εξής σκηνικό μπροστά στα μάτια μου: για να περάσεις στις "αποβάθρες", πρέπει να δείξεις το διαβατήριο ή την ταυτότητα σου. Οι εκεί αστυνομικοί, έλειπαν από τις θέσεις τους, διότι είδαν έναν αδειούχο συνάδελφο και θέλησαν να τον χαιρετήσουν! Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να περάσουν 2 κύριοι, δίχως να επιδείξουν τα απαραίτητα έγγραφα!!
Δεν το λέω για κακό, αλλά σίγουρα δεν έπρεπε να γίνει. Λίγη περισσότερη προσοχή δε βλάπτει.
Στη συνέχεια, ανέβηκα στο πλοίο, θαύμασα την Πάτρα από κει και αργότερα θυμήθηκα πως δεν αγόρασα κάρτα για το κινητό!!! Δε με πείραζε τίποτα άλλο, εκτός από τη λαχτάρα που θα δοκίμαζαν οι γονείς μου!!!
Οι θέσεις αεροπορικού τύπου ήταν αρκετά άνετες, ενώ φόρτισα και το κινητό στη μοναδική πρίζα που υπήρχε στην αίθουσα!! Από κόσμο, λίγα πράγματα: 10-15 άτομα, μάλλον από την Πολωνία, που ίσως γνωρίζονταν μεταξύ τους!! :) Κάποιοι από αυτούς ήξεραν κάποια Ελληνικά, γιατί ζήτησαν τη γνώμη μου για να ανοίξουν την πόρτα της αίθουσας, ώστε να μπει καθαρός αέρας!!! Ήταν απαραίτητο... Μιλούσαν σπαστά τη γλώσσα μας, πλην απολύτως σωστά και κατανοητά!!
Το δρομολόγιο του πλοίου ήταν μέσω Ηγουμενίτσας. Εκεί, βγήκα στο κατάστρωμα για να δω αν έρχονταν 2 φίλοι μου που άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο, αν και όχι με πολλές πιθανότητες!! Φυσικά και δεν ήρθαν, αλλά θα ήταν πολύ ωραία να συνέβαινε αυτό!! Ακόμη, στην Ηγουμενίτσα που είχα ξανά σήμα στο κινητό, μίλησα με τους γονείς μου. Ευχήθηκα στον πατέρα μου που είχε τα γενέθλια του, τους εξήγησα για το κινητό, καθησυχάζοντας τους και τελικά καταφέραμε να ανανεώσουμε τον χρόνο ομιλίας!!! Η μητέρα μου μου είπε τον κωδικό της κάρτας και πριν ξαναχαθεί το σήμα μου στα στενά της Αδριατικής, κατάφερα να προσθέσω 15 ευρώ στον λογαριασμό μου!! ;)
Στη συνέχεια, η νύχτα κύλησε ήρεμα, δίχως απρόοπτα και με αρκετό ύπνο!!!
Το ταξίδι είχε στ αλήθεια ξεκινήσει...
Στο πλοίο για την Ancona...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου