Εγερτήριο στις 06:30 (ώρα Γαλλίας)! Έξω δεν είχε καν ξημερώσει!! :) Έκανα όσο πιο γρήγορο και αθόρυβο ντύσιμο, αλλά τελικά ξύπνησα την οικοδέσποινα, για να κλειδώσει την πόρτα... Με την ευκαιρία την αποχαιρέτησα, αλλά νωρίτερα της είχα γράψει ευχαριστήριο σημείωμα!
Πήρα το λεωφορείο μέχρι τον σταθμό. Έφτασα στην τελευταία αποβάθρα και επιβιβάστηκα στο τρένο, περίπου 15' πριν από την προγραμματισμένη αναχώρηση. Τότε, παρατήρησα κάποιες διαρροές από τη σκεπή, που όμως έβρεχαν κάτι καλώδια...
Το τρένο είναι για μικρές αποστάσεις, αλλά τα βαγόνια είναι τα καλύτερα που με έχουν φιλοξενήσει μέχρι τώρα. Εξηγούμαι: διέθεταν πρίζες, θέσεις για τα ποδήλατα, ξεχωριστές τουαλέτες για άντρες και γυναίκες, πολύ χώρο για τα πόδια, μέχρι και κάτι σα μικρό καναπέ στη μέση!! Στη φωτογραφία είναι ανάμεσα στα πλέξι-γκλας.
Τοπικό τρένο για Παρίσι
Το τρένο είναι για μικρές αποστάσεις, αλλά τα βαγόνια είναι τα καλύτερα που με έχουν φιλοξενήσει μέχρι τώρα. Εξηγούμαι: διέθεταν πρίζες, θέσεις για τα ποδήλατα, ξεχωριστές τουαλέτες για άντρες και γυναίκες, πολύ χώρο για τα πόδια, μέχρι και κάτι σα μικρό καναπέ στη μέση!! Στη φωτογραφία είναι ανάμεσα στα πλέξι-γκλας.
Τοπικό τρένο για ΠαρίσιΦτάσαμε στη γαλλική πρωτεύουσα λίγα λεπτά νωρίτερα. Αφού περίμενα αρκετά στο αυτόματο μηχάνημα εισιτηρίων για το μετρό, επειδή κάποιοι μπροστά άργησαν, πλήρωσα 1.60 ευρώ για την απλή διαδρομή. Είχα τη δυσάρεστη εμπειρία να βλέπω μια κοπέλα να μιλά στο τηλέφωνο και με το που το κλείνει να κλαίει, με λυγμούς. Το ακόμη πιο δυσάρεστο είναι πως κανείς δεν της έδωσε σημασία, ούτε καν ένα χαρτομάντηλο... Μετά από λίγο, ησύχασε και αργότερα κατέβηκε... Στο ίδιο βαγόνι, βρισκόταν ένας κύριος -μάλλον από έρχονταν από κάποια γαλλική αποικία- που φορούσε σαν τσόκαρα! Το κορυφαίο ήταν όμως, ένας άλλος που ήταν σαν ξεχασμένος στον χρόνο: μακρύ μαλλί, τζιν μπουφάν, σταράκια και άκουγε μουσική από... γουόκμαν, από τα παλιά, που έπαιρναν κασέτες!!!! Τέλος, απολαύσαμε και βιολιστή.
Έφτασα στον "Paris Montparnasse" κι εκεί η δυσάρεστη έκπληξη παραμόνευε! Όχι, δεν ήταν το σάντουιτς που κόστιζε 5 ευρώ! Ούτε πως θέλοντας να είμαι τυπικός ακύρωσα στα ειδικά μηχανήματα, το αυριανό εισιτήριο!!! :) Παρατήρησα πως στο εισιτήριο που είχα στα χέρια μου -που πλήρωσα επιπλέον 3 ευρώ, λόγω TGV- είχε σαν ώρα αναχωρήσεως τις 11:55. Όλα καλά, αν δεν έγραφε ο ηλεκτρονικός πίνακας του σταθμού τις 12:00. Μετά, παρατήρησα πως και ο αριθμός της αμαξοστοιχίας ήταν διαφορετικός. Κάτι δεν πήγαινε καλά: η υπάλληλος στη Ντιζόν, μου εξέδωσε το εισιτήριο όχι για τις 18 Φεβρουαρίου, αλλά για τις 18 Μαρτίου!!!
Ευτυχώς το κατάλαβα νωρίς, είχα ακόμη 20' στη διάθεση μου. Πήγα στα εισιτήρια, όπου η ουρά ήταν μικρή. Όλοι αργούσαν, ενώ στο πρώτο γκισέ που έμεινε ελεύθερο, ο υπάλληλος δε μιλούσε Αγγλικά. Έτσι, έπρεπε να περιμένω, ενώ η ώρα περνούσε...
Αφού ήρθε η σειρά μου, εξήγησα το πρόβλημα στον υπάλληλο που με εξυπηρετούσε. Εκείνος, κατάλαβε το λάθος που είχε γίνει και προσπάθησε να μου βρει εισιτήριο με το τρένο που σύντομα αναχωρούσε. Μάταια! Μετά, μου είπε πως τυχόν αλλαγές στα δρομολόγια έπρεπε να γίνονται μία εβδομάδα πριν. Το θέμα είναι πως εμένα μόνο η συγκεκριμένη ημέρα με βόλευε για επίσκεψη στη Ναντ. Τελικά, δεν έκανε τίποτα και με συμβούλευσε να ανέβω στο τρένο, αλλά όχι στη θέση που θα έπρεπε να έχω. Αν καταλάβαινε ο ελεγκτής την "παρανομία", να του εξηγούσα...
Εγώ, με τη σειρά μου, ανέβηκα στην κανονική μου θέση. Όταν την αντίκρυσα άδεια, καταχάρηκα. Η κοπέλα που κάθοταν δίπλα μου με ρώτησε που καθόμουν, εξηπλάγην όταν της είπα στο "32". Μου είπε σε κουτσουρεμένα Αγγλικά πως εκείνη καθόταν εκεί κανονικά, αλλά προτιμούσε παράθυρο και στη συνέχεια με ρώτησε αν με πειράζει που κάθοταν στο "33"!! Ήθελε παράθυρο, ενώ δεν έμαθε ποτέ πως ρωτούσε έναν σχεδόν λαθρεπιβάτη!!! ;)
Μέχρι να φύγει το τρένο, ήλπιζα να μη μπει κανείς, πράγμα που έγινε! Φύγαμε λοιπόν και εγώ σκεφτόμουν τι θα πω, όταν έρθει ο ελεγκτής: αλήθεια ή ψέματα; Μάλλον αλήθεια, ειδικά αφού δεν ήρθε ο/η κανονικός/ή επιβάτης!
Όταν ήρθε ο ελεγκτής, δεν έγινε κανένας διάλογος μεταξύ μας, επειδή ο ελεγκτής δε σχολίασε κάτι! Είδε το εισιτήριο, είδε το InterRail και δεν είπε κάτι: ίσως δεν το παρατήρησε, ίσως έκανε τα στραβά μάτια, πάντως όλα κύλησαν ομαλά. Η κοπέλα δε μπορούσε να βρει το εισιτήριο της, το οποίο ήταν στο πάτωμα! Ενώ, από απέναντι ήταν μέσης ηλικίας κυρίες με φορητούς και κινητά "blackberry". Όταν η αμαξοστοιχία σταμάτησε στη "Λε μαν" δεν είχα καμία ανησυχία. Ακόμη και να έρχονταν ο/η κάτοχος της θέσης 32, τότε θα καθόμουν σε κάποια από τις υπόλοιπες άδειες θέσεις! ;)
Το τρένο ήταν συνεπές και στη Ναντ έβρεχε. Ο Κωστής με περίμενε στην αποβάθρα και πήγαμε στο σπίτι με το τραμ. Τότε, άρχισε να ρίχνει χαλάζι!! Μετά από λίγο σταμάτησε και στο σημείο που αλλάζαμε από τραμ σε λεωφορείο, γνωρίσαμε έναν Έλληνα που μας είπε για τον ίδιο πως είναι 20 χρόνια στη Γαλλία, πως κοντά υπάρχει ελληνική εκκλησία και πως υπήρχαν περίπου 500 Έλληνες στη Ναντ!!!
Στο σπίτι ακολούθησε μαγείρεμα, συνομιλία μέσω διαδικτύου και επίλυση προβλήματος με το εισιτήριο της Dortmund. Δεν το στέλνουν εκτός Γερμανίας, οπότε πρέπει να πάω στο γήπεδο με εκτυπωμένο e-mail και την ταυτότητα μου.
Αργότερα, συναντήσαμε και τον Αρτέμιο (διδάκτωρ Φυσικού). ο οποίος δεν είχε καλή γνώμη για τους Γάλλους. Χαρακτηριστικά έλεγε πως:
Με Κωστή στην κεντρικότερη πλατεία της Nantes
στο κάστρο, σε κάτι κύκλους, μπροστά στο δικαστικό μέγαρο και γενικά παντού στο κέντρο. Βρεθήκαμε σε κάτι απίστευτα στενάκια, φάγαμε "ντόνερ", συνεχίσαμε τις βόλτες, καφές σε μπαράκι και μπυρόνι σε "irish pub". Ήταν πολύ ωραία! Γυρίσαμε με το τελευταίο διαθέσιμο λεωφορείο, όπου ακολούθησε ύπνος σε φουσκωτό, πλην άνετο στρώμα...
Έφτασα στον "Paris Montparnasse" κι εκεί η δυσάρεστη έκπληξη παραμόνευε! Όχι, δεν ήταν το σάντουιτς που κόστιζε 5 ευρώ! Ούτε πως θέλοντας να είμαι τυπικός ακύρωσα στα ειδικά μηχανήματα, το αυριανό εισιτήριο!!! :) Παρατήρησα πως στο εισιτήριο που είχα στα χέρια μου -που πλήρωσα επιπλέον 3 ευρώ, λόγω TGV- είχε σαν ώρα αναχωρήσεως τις 11:55. Όλα καλά, αν δεν έγραφε ο ηλεκτρονικός πίνακας του σταθμού τις 12:00. Μετά, παρατήρησα πως και ο αριθμός της αμαξοστοιχίας ήταν διαφορετικός. Κάτι δεν πήγαινε καλά: η υπάλληλος στη Ντιζόν, μου εξέδωσε το εισιτήριο όχι για τις 18 Φεβρουαρίου, αλλά για τις 18 Μαρτίου!!!
Ευτυχώς το κατάλαβα νωρίς, είχα ακόμη 20' στη διάθεση μου. Πήγα στα εισιτήρια, όπου η ουρά ήταν μικρή. Όλοι αργούσαν, ενώ στο πρώτο γκισέ που έμεινε ελεύθερο, ο υπάλληλος δε μιλούσε Αγγλικά. Έτσι, έπρεπε να περιμένω, ενώ η ώρα περνούσε...
Αφού ήρθε η σειρά μου, εξήγησα το πρόβλημα στον υπάλληλο που με εξυπηρετούσε. Εκείνος, κατάλαβε το λάθος που είχε γίνει και προσπάθησε να μου βρει εισιτήριο με το τρένο που σύντομα αναχωρούσε. Μάταια! Μετά, μου είπε πως τυχόν αλλαγές στα δρομολόγια έπρεπε να γίνονται μία εβδομάδα πριν. Το θέμα είναι πως εμένα μόνο η συγκεκριμένη ημέρα με βόλευε για επίσκεψη στη Ναντ. Τελικά, δεν έκανε τίποτα και με συμβούλευσε να ανέβω στο τρένο, αλλά όχι στη θέση που θα έπρεπε να έχω. Αν καταλάβαινε ο ελεγκτής την "παρανομία", να του εξηγούσα...
Εγώ, με τη σειρά μου, ανέβηκα στην κανονική μου θέση. Όταν την αντίκρυσα άδεια, καταχάρηκα. Η κοπέλα που κάθοταν δίπλα μου με ρώτησε που καθόμουν, εξηπλάγην όταν της είπα στο "32". Μου είπε σε κουτσουρεμένα Αγγλικά πως εκείνη καθόταν εκεί κανονικά, αλλά προτιμούσε παράθυρο και στη συνέχεια με ρώτησε αν με πειράζει που κάθοταν στο "33"!! Ήθελε παράθυρο, ενώ δεν έμαθε ποτέ πως ρωτούσε έναν σχεδόν λαθρεπιβάτη!!! ;)
Μέχρι να φύγει το τρένο, ήλπιζα να μη μπει κανείς, πράγμα που έγινε! Φύγαμε λοιπόν και εγώ σκεφτόμουν τι θα πω, όταν έρθει ο ελεγκτής: αλήθεια ή ψέματα; Μάλλον αλήθεια, ειδικά αφού δεν ήρθε ο/η κανονικός/ή επιβάτης!
Όταν ήρθε ο ελεγκτής, δεν έγινε κανένας διάλογος μεταξύ μας, επειδή ο ελεγκτής δε σχολίασε κάτι! Είδε το εισιτήριο, είδε το InterRail και δεν είπε κάτι: ίσως δεν το παρατήρησε, ίσως έκανε τα στραβά μάτια, πάντως όλα κύλησαν ομαλά. Η κοπέλα δε μπορούσε να βρει το εισιτήριο της, το οποίο ήταν στο πάτωμα! Ενώ, από απέναντι ήταν μέσης ηλικίας κυρίες με φορητούς και κινητά "blackberry". Όταν η αμαξοστοιχία σταμάτησε στη "Λε μαν" δεν είχα καμία ανησυχία. Ακόμη και να έρχονταν ο/η κάτοχος της θέσης 32, τότε θα καθόμουν σε κάποια από τις υπόλοιπες άδειες θέσεις! ;)
Το τρένο ήταν συνεπές και στη Ναντ έβρεχε. Ο Κωστής με περίμενε στην αποβάθρα και πήγαμε στο σπίτι με το τραμ. Τότε, άρχισε να ρίχνει χαλάζι!! Μετά από λίγο σταμάτησε και στο σημείο που αλλάζαμε από τραμ σε λεωφορείο, γνωρίσαμε έναν Έλληνα που μας είπε για τον ίδιο πως είναι 20 χρόνια στη Γαλλία, πως κοντά υπάρχει ελληνική εκκλησία και πως υπήρχαν περίπου 500 Έλληνες στη Ναντ!!!
Στο σπίτι ακολούθησε μαγείρεμα, συνομιλία μέσω διαδικτύου και επίλυση προβλήματος με το εισιτήριο της Dortmund. Δεν το στέλνουν εκτός Γερμανίας, οπότε πρέπει να πάω στο γήπεδο με εκτυπωμένο e-mail και την ταυτότητα μου.
Αργότερα, συναντήσαμε και τον Αρτέμιο (διδάκτωρ Φυσικού). ο οποίος δεν είχε καλή γνώμη για τους Γάλλους. Χαρακτηριστικά έλεγε πως:
- "έχουν πεθάνει και δεν το έχουν καταλάβει"
- "είναι φραγκοφων". Αυτό, στα Γαλλικά σημαίνει πως κάποιος μπορεί να μιλήσει Γαλλικά, αλλά εκείνος το έλεγε με την ελληνικότερη έννοια του "φραγκοφονιά"!!! Μάλιστα, έδινε σαν παράδειγμα κάποιον που έτρωγε τις ζαχαρίτσες του καφέ, επειδή ήταν τζάμπα!!!! :)
Με Κωστή στην κεντρικότερη πλατεία της Nantesστο κάστρο, σε κάτι κύκλους, μπροστά στο δικαστικό μέγαρο και γενικά παντού στο κέντρο. Βρεθήκαμε σε κάτι απίστευτα στενάκια, φάγαμε "ντόνερ", συνεχίσαμε τις βόλτες, καφές σε μπαράκι και μπυρόνι σε "irish pub". Ήταν πολύ ωραία! Γυρίσαμε με το τελευταίο διαθέσιμο λεωφορείο, όπου ακολούθησε ύπνος σε φουσκωτό, πλην άνετο στρώμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου