Το ξύπνημα ήταν στις περίπου 07:00, δίχως ξυπνητήρι! Πλύσιμο κτλ και μετά καφεδάκι στην κάτω καφετέρια. Παραλίγο να κλειστώ απ' έξω, αλλά ευτυχώς κάποιος από τους υπολοίπους στην αίθουσα μου άνοιξε! :) Η Ancona δέσποζε από το πλοίο. Η εικόνα ήταν γνωστή, καθώς ήμουν ξανά παρών το 2008, στο προηγούμενο InterRail μου. Πολύ όμορφη, αλλά το πλοίο ήταν ήδη κατά 26' αργοπορημένο. Αν βιαζόμουν λίγο, θα προλάβαινα το τρένο στις 11:27.
Αλλά, έχει ζωτική διαφορά το τι σκεφτόμαστε και σχεδιάζουμε, από αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Ένας τελωνειακός λοιπόν, με είδε φορτωμένο και αφού έλεγξε το διαβατήριο μου, με ρώτησε τι έχω μέσα στις αποσκευές μου, αν έχω τίποτα να δηλώσω, πόσες ημέρες θα ταξιδέψω, για που και άλλα πολλά. Υποψιασμένος εγώ, του είπα ότι πάω Ιταλία για καμιά εβδομάδα, αλλά μάλλον δε με πίστεψε. Δεν το έκανα επειδή είχα κάτι παράνομο μαζί μου, αλλά για να αποφύγω την ταλαιπωρία. Η ουσία είναι πως δε συγκινήθηκε από την απάντηση μου, αλλά ούτε και από το ελληνικό διαβατήριο -γενικά οι Έλληνες έχουμε καλή φήμη στην Ευρώπη- και με έκανε να βγάλω ένα προς ένα τα πράγματα μου. Δεν επιτρέπεται να ψάξουν τίποτα εκείνοι και πρέπει να τους βοηθήσεις. Δε λέω, με βοηθούσε να τα τακτοποιήσω, αλλά η ώρα περνούσε και θα έχανα το τρένο. Φυσικά αυτό συνέβη, αλλά ο λόγος ήταν άλλος...
Αφού κοίταξε τα πάντα και δε βρήκε τίποτα το επιλήψιμο, παραλίγο να χάσει το διαβατήριο μου!!! Δε μπορούσε να το βρει και μου έλεγε όλη την ώρα "impossibile", δείχνοντας μου τις άδειες του τσέπες... Τελικά, το βρήκε, αλλά το ρολόι έδειχνε ήδη 11:25 π.μ., ώρα Ιταλίας...
Έφτασα στο σταθμό λίγο αφού το τρένο είχε φύγει, οπότε είχα αρκετή ώρα για το επόμενο. Έβγαλα εισιτήριο -το InterRail ισχύει για τα απλά τρένα, αλλά το δικό μου ήταν Eurostar City-με επιπλέον 10 ευρώ και στη συνέχεια έφαγα στην αποβάθρα!
Ήθελα όμως και μπύρα. Αναζήτησα σούπερ-μάρκετ κοντά στον σταθμό και πράγματι βρήκα κάτι σαν παντοπωλείο. Με το που έμπαινες όμως, ένιωθες την χαρακτηριστική μυρωδιά που προκύπτει όταν σε μικρό χώρο υπάρχει γάτα! Πράγματι!! Αμέσως μετά από 'μένα μπήκε ένα ζευγάρι, αλλά φύγαμε ταυτόχρονα, δίχως ψώνια...
Το βαγόνι "τα σπάει"!! Είναι άνετο, όμορφο, καθαρό και με πρίζα. Ελεγκτής γένους θηλυκού, απλά δεν κοίταξε το εισιτήριο μου. Πως γίνεται μετά να μην "κλέψεις" ημέρες ταξιδιού;; Να το κοιτάξουν αυτό!
Η διαδρομή προς τον ιταλικό βορρά είχε επαναληφθεί και στο παρελθόν. Όμως, δε γινόταν να μείνω απαθής: χάζευα τα τοπία από το παράθυρο. Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που κάνει το τρένο ξεχωριστό. Το μάτι μου τράβηξαν η Μπολόνια και το γηπεδάκι στη Μόντενα! Επίσης, όταν εισερχόμασταν στο Μιλάνο, διακρίνονταν ένα γήπεδο ράγκμπι, δίπλα σε ένα ποδοσφαίρου. Για την ακρίβεια, ο αγωνιστικός χώρος, δίχως κερκίδες. Αλλά και πάλι, είναι κάπως ασυνήθιστο.
Ευγενικοί οι Ιταλοί:
Αφού κοίταξε τα πάντα και δε βρήκε τίποτα το επιλήψιμο, παραλίγο να χάσει το διαβατήριο μου!!! Δε μπορούσε να το βρει και μου έλεγε όλη την ώρα "impossibile", δείχνοντας μου τις άδειες του τσέπες... Τελικά, το βρήκε, αλλά το ρολόι έδειχνε ήδη 11:25 π.μ., ώρα Ιταλίας...
Έφτασα στο σταθμό λίγο αφού το τρένο είχε φύγει, οπότε είχα αρκετή ώρα για το επόμενο. Έβγαλα εισιτήριο -το InterRail ισχύει για τα απλά τρένα, αλλά το δικό μου ήταν Eurostar City-με επιπλέον 10 ευρώ και στη συνέχεια έφαγα στην αποβάθρα!
Ήθελα όμως και μπύρα. Αναζήτησα σούπερ-μάρκετ κοντά στον σταθμό και πράγματι βρήκα κάτι σαν παντοπωλείο. Με το που έμπαινες όμως, ένιωθες την χαρακτηριστική μυρωδιά που προκύπτει όταν σε μικρό χώρο υπάρχει γάτα! Πράγματι!! Αμέσως μετά από 'μένα μπήκε ένα ζευγάρι, αλλά φύγαμε ταυτόχρονα, δίχως ψώνια...
Πίσω στο σταθμό, το τρένο ήρθε με 10' καθυστέρηση.
(όπως διαπίστωσα και αργότερα, οι καθυστερήσεις δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο)
(όπως διαπίστωσα και αργότερα, οι καθυστερήσεις δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο)
Το βαγόνι "τα σπάει"!! Είναι άνετο, όμορφο, καθαρό και με πρίζα. Ελεγκτής γένους θηλυκού, απλά δεν κοίταξε το εισιτήριο μου. Πως γίνεται μετά να μην "κλέψεις" ημέρες ταξιδιού;; Να το κοιτάξουν αυτό!
Η διαδρομή προς τον ιταλικό βορρά είχε επαναληφθεί και στο παρελθόν. Όμως, δε γινόταν να μείνω απαθής: χάζευα τα τοπία από το παράθυρο. Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που κάνει το τρένο ξεχωριστό. Το μάτι μου τράβηξαν η Μπολόνια και το γηπεδάκι στη Μόντενα! Επίσης, όταν εισερχόμασταν στο Μιλάνο, διακρίνονταν ένα γήπεδο ράγκμπι, δίπλα σε ένα ποδοσφαίρου. Για την ακρίβεια, ο αγωνιστικός χώρος, δίχως κερκίδες. Αλλά και πάλι, είναι κάπως ασυνήθιστο.
Ευγενικοί οι Ιταλοί:
- Την ώρα που ήμουν βυθισμένος στις σκέψεις μου, ο νεαρός διπλανός μου, μου προσέφερε το μισό του σάντουιτς, μιλώντας μου σε άπταιστη... νοηματική! ;) Εγώ αρνούμενος τον ευχαρίστησα και του ανταπέδωσα την καλή κίνηση με κάτι μπισκότα, για να δεχτώ κι εγώ την άρνηση του!
- Το καλύτερο συνέβη με μία κοπέλα: όταν ετοιμαζόμασταν να κατέβουμε στο Μιλάνο, μου έπεσε η φωτογραφική μηχανή, δίχως να το καταλάβω. Εκείνη την είδε, αλλά δεν ήξερε ποιανού ήταν. Όμως, με ρώτησε πρώτο αν μου ανήκει η φωτογραφική, μη δίνοντας καμία ευκαιρία σε τυχόν αετονύχηδες! Ούτε φυσικά μου την πήρε εκείνη, ενώ είχε τη δυνατότητα. Την ευχαρίστησα και ήλπιζα πως κάτι αντίστοιχο θα γινόταν και στην Ελλάδα.
- Ο ίδιος νεαρός με πριν, προσφέρθηκε να με βοηθήσει με τις αποσκευές μου. Ίσως είδε ότι ήταν μεγάλες σε όγκο και σχετικά πολλές για ένα άτομο, πάντως ήταν απρόσμενη η κίνηση του! ;) Πάλι αρνήθηκα, αλλά η πράξη μετράει!
Το ρολόι έδειχνε 16:25 μ.μ. (ώρα Ιταλίας) και εγώ φορτωμένος με τα πράγματα, έπρεπε να βρω τον ξενώνα νεότητας. Περπάτησα σε ένα δρόμο δίπλα στο σταθμό, όπως πίστευα ότι έπρεπε να πάω. Κάποιους περαστικούς που ρώτησα, δεν ήξεραν/κατάλαβαν τι τους ρωτούσα. Για να ξεχαστώ, χάζευα τις διαφημιστικές πινακίδες. Απ' ότι κατάλαβα, έχουν εκλογές στην Ιταλία και σχετικά πρόσφατα. Ακόμη, είδα ένα επαγγελματικό αυτοκίνητο συνεργείου υδραυλικών, που είχε ως σήμα τον γνωστό "Super Mario"! :) Έξυπνο και διασκεδαστικό.
Τελικά, μετά από λίγο ήξερα πως ήμουν στο σωστό δρόμο και κατάφερα να φτάσω σε περίπου 20' στο κατάλυμα μου. Χτύπησα το θυροτηλέφωνο, μου άνοιξαν και εκεί έγινε το μπέρδεμα!!! Η πολυκατοικία που ήμουν, ήταν ουσιαστικά 2 διαφορετικές, με διαφορετικές εισόδους. Εγω, φυσικά και μπήκα στη λάθος!! :) Έψαχνα να βρω το χόστελ, ανέβαινα σκάλες διότι δεν υπήρχε ασανσέρ και χτυπούσα κουδούνια!!! Καμία επιτυχία, γι' αυτό και ξανακατέβηκα και ξαναχτύπησα το θυροτηλέφωνο. Αυτή τη φορά κατάλαβα, τόσο τι μου είπε, όσο και το προηγούμενο λάθος μου! ;) Κατά συνέπεια, πήγα στο σωστό μέρος.
Το δωμάτιο ήταν μια χαρά. Μικρό, με άλλους 2. Τον έναν τον γνώρισα αργότερα, ήταν από τον Καναδά. Τον άλλον, το είδα μόνο να κοιμάται!!
Μπάνιο και κατευθείαν για το γήπεδο. Ήταν μόλις η προηγούμενη ημέρα του αγώνα για τους 16 του Champions League μεταξύ της Milan και της Manchester United. Ουσιαστικά, αυτός ήταν ο λόγος της επίσκεψης στο Μιλάνο.
Η στάση του μετρό που είναι πιο κοντά στο "Giuseppe Meazza", απαιτεί αρκετό περπάτημα. Έξω από τη στάση μία κυρία με την κόρη της με ρωτούσαν για οδηγίες, ενώ την προσοχή μου τράβηξαν τα φανάρια για τους πεζούς. Ήταν σαν αυτά των αυτοκινήτων.
Φανάρι για τους πεζούς, στο δρόμο για το Giuseppe Meazza
Καθώς πήγαινα στο γήπεδο, είδα λιωμένο χιόνι, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως η έδρα τόσο της Milan όσο και της Inter βρίσκονται δίπλα σε ένα ιπποδρόμιο. Από μακριά φαίνονταν φώτα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά δυστυχώς τα εκδοτήρια ήταν κλειστά.
Ρώτησα κάποιους δημοτικούς αστυνομικούς που βρίσκονταν απ' έξω και μία γυναίκα που ήξερε λίγα Αγγλικά και πολύ νοηματική, μου είπε να έρθω αύριο πάλι, μέχρι τις 14:00. Την ευχαρίστησα και πήρα το δρόμο του γυρισμού. Αφού έφαγα σε μία αμερικανική πολυεθνική, με απίστευτη καθυστέρηση -ίσως περίμενα και 10' για ένα σάντουιτς, πήγα πάλι στο "σπίτι".
Πλήρωσα την ευγενική κοπέλα από την Ισπανία για τα 2 επόμενα βράδια. Όταν τη ρώτησα για πρόσβαση στο Διαδίκτυο, με παρέπεμψε σε κοντινό internet cafe. Πήγα, αλλά ήταν άθλια η σύνδεση!! Η σύνδεση του πανεπιστημίου στη Θεσσαλονίκη, πριν βγουν ακόμη οι μεγάλες ταχύτητες, πήγαινε πιο γρήγορα!!! :) Επικοινώνησα λίγο με Ελλάδα και πάλι στο χόστελ.
Ακριβώς απ' έξω έξω έγινε σύγκρουση αυτοκινήτων και είχαμε θραύσματα, νεύρα και αστυνομικούς.
Στο δωμάτιο γνώρισα τον έναν "συγκάτοικο" μου, τον Sean. Ο τύπος τελείωσε τις σπουδές του, ταξιδεύει ήδη 2 μήνες και θα το κάνει αυτό μέχρι τον Σεπτέμβριο, που ξεκινά το μεταπτυχιακό του!!!! Αν ισχύουν αυτά, θα είναι 9 μήνες στο δρόμο!!!!!!!
Αργότερα, ένας άλλος υπάλληλος στο χόστελ με προσκάλεσε στο "καθιστικό". Εκεί, υπήρχε φυσικά αλκοόλ, ενώ γνώρισα και άλλους: 2 20χρονους από την Αυστραλία που ταξίδευαν αρκετό καιρό, καθώς και μία κοπέλα, λίγο μεγαλύτερη, αλλά από την ίδια ήπειρο και στην ίδια φάση.
Μαζί και με άλλους -2 Γαλλίδες, έναν Κινέζο, έναν που δε θυμάμαι την καταγωγή του, την Ισπανίδα νεαρή υπάλληλο- παίξαμε ένα παιχνίδι με χαρτιά. Η πολωνική βότκα και η τουρκική ρακί το έκαναν πιο ενδιαφέρον! ;)
Λίγο αργότερα, τίμησα ιταλική πίτσα από Κινέζους και πιο μετά το κρεβάτι.
Αξιοσημείωτο: Οι Ιταλοί έχουν ποικιλία στα τρένα. Έχουν τα διώροφα βαγόνια -γνωστά σε Γερμανία και Γαλλία, "προαστιακούς", πιο γρήγορα, αλλά και πιο αργά. Όσον αφορά τα γκραφίτι, επίσης τα τρένα τους είναι γεμάτα.
Τελικά, μετά από λίγο ήξερα πως ήμουν στο σωστό δρόμο και κατάφερα να φτάσω σε περίπου 20' στο κατάλυμα μου. Χτύπησα το θυροτηλέφωνο, μου άνοιξαν και εκεί έγινε το μπέρδεμα!!! Η πολυκατοικία που ήμουν, ήταν ουσιαστικά 2 διαφορετικές, με διαφορετικές εισόδους. Εγω, φυσικά και μπήκα στη λάθος!! :) Έψαχνα να βρω το χόστελ, ανέβαινα σκάλες διότι δεν υπήρχε ασανσέρ και χτυπούσα κουδούνια!!! Καμία επιτυχία, γι' αυτό και ξανακατέβηκα και ξαναχτύπησα το θυροτηλέφωνο. Αυτή τη φορά κατάλαβα, τόσο τι μου είπε, όσο και το προηγούμενο λάθος μου! ;) Κατά συνέπεια, πήγα στο σωστό μέρος.
Το δωμάτιο ήταν μια χαρά. Μικρό, με άλλους 2. Τον έναν τον γνώρισα αργότερα, ήταν από τον Καναδά. Τον άλλον, το είδα μόνο να κοιμάται!!
Μπάνιο και κατευθείαν για το γήπεδο. Ήταν μόλις η προηγούμενη ημέρα του αγώνα για τους 16 του Champions League μεταξύ της Milan και της Manchester United. Ουσιαστικά, αυτός ήταν ο λόγος της επίσκεψης στο Μιλάνο.
Η στάση του μετρό που είναι πιο κοντά στο "Giuseppe Meazza", απαιτεί αρκετό περπάτημα. Έξω από τη στάση μία κυρία με την κόρη της με ρωτούσαν για οδηγίες, ενώ την προσοχή μου τράβηξαν τα φανάρια για τους πεζούς. Ήταν σαν αυτά των αυτοκινήτων.
Φανάρι για τους πεζούς, στο δρόμο για το Giuseppe MeazzaΚαθώς πήγαινα στο γήπεδο, είδα λιωμένο χιόνι, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως η έδρα τόσο της Milan όσο και της Inter βρίσκονται δίπλα σε ένα ιπποδρόμιο. Από μακριά φαίνονταν φώτα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά δυστυχώς τα εκδοτήρια ήταν κλειστά.
Ρώτησα κάποιους δημοτικούς αστυνομικούς που βρίσκονταν απ' έξω και μία γυναίκα που ήξερε λίγα Αγγλικά και πολύ νοηματική, μου είπε να έρθω αύριο πάλι, μέχρι τις 14:00. Την ευχαρίστησα και πήρα το δρόμο του γυρισμού. Αφού έφαγα σε μία αμερικανική πολυεθνική, με απίστευτη καθυστέρηση -ίσως περίμενα και 10' για ένα σάντουιτς, πήγα πάλι στο "σπίτι".
Πλήρωσα την ευγενική κοπέλα από την Ισπανία για τα 2 επόμενα βράδια. Όταν τη ρώτησα για πρόσβαση στο Διαδίκτυο, με παρέπεμψε σε κοντινό internet cafe. Πήγα, αλλά ήταν άθλια η σύνδεση!! Η σύνδεση του πανεπιστημίου στη Θεσσαλονίκη, πριν βγουν ακόμη οι μεγάλες ταχύτητες, πήγαινε πιο γρήγορα!!! :) Επικοινώνησα λίγο με Ελλάδα και πάλι στο χόστελ.
Ακριβώς απ' έξω έξω έγινε σύγκρουση αυτοκινήτων και είχαμε θραύσματα, νεύρα και αστυνομικούς.
Στο δωμάτιο γνώρισα τον έναν "συγκάτοικο" μου, τον Sean. Ο τύπος τελείωσε τις σπουδές του, ταξιδεύει ήδη 2 μήνες και θα το κάνει αυτό μέχρι τον Σεπτέμβριο, που ξεκινά το μεταπτυχιακό του!!!! Αν ισχύουν αυτά, θα είναι 9 μήνες στο δρόμο!!!!!!!
Αργότερα, ένας άλλος υπάλληλος στο χόστελ με προσκάλεσε στο "καθιστικό". Εκεί, υπήρχε φυσικά αλκοόλ, ενώ γνώρισα και άλλους: 2 20χρονους από την Αυστραλία που ταξίδευαν αρκετό καιρό, καθώς και μία κοπέλα, λίγο μεγαλύτερη, αλλά από την ίδια ήπειρο και στην ίδια φάση.
Μαζί και με άλλους -2 Γαλλίδες, έναν Κινέζο, έναν που δε θυμάμαι την καταγωγή του, την Ισπανίδα νεαρή υπάλληλο- παίξαμε ένα παιχνίδι με χαρτιά. Η πολωνική βότκα και η τουρκική ρακί το έκαναν πιο ενδιαφέρον! ;)
Λίγο αργότερα, τίμησα ιταλική πίτσα από Κινέζους και πιο μετά το κρεβάτι.
Αξιοσημείωτο: Οι Ιταλοί έχουν ποικιλία στα τρένα. Έχουν τα διώροφα βαγόνια -γνωστά σε Γερμανία και Γαλλία, "προαστιακούς", πιο γρήγορα, αλλά και πιο αργά. Όσον αφορά τα γκραφίτι, επίσης τα τρένα τους είναι γεμάτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου