Έκτη ημέρα του InterRail IV: 19/02/2010: Nantes -> Paris

Ύπνος με πολλά διαλείμματα και πολύ πρωινό τηλεφώνημα είτε από την Ύδρα, είτε από τον Πόρο, είτε από τις Σπέτσες! Πρωινό με οικοδεσπότη και αποχαιρετισμός του. Έπειτα, λεωφορείο για κέντρο και στο σιδηροδρομικό σταθμό αφήνω τα πράγματα μου. Πάλι, δεν υπάρχουν αυτόματα ντουλαπάκια, αλλά ένας υπεύθυνος σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο. Πλέον, είμαι ελεύθερος να γυρίσω την πόλη, στο φως της ημέρας.

Το όμορφο κάστρο της Nantes

Οι κύκλοι αυτοί βρίσκονται στο νησάκι και είναι σε απόλυτη ευθεία. Το βράδυ φωτίζονται, δίνοντας μία πολύ ωραία εικόνα.

Όταν βρισκόμουν στο νησάκι της Ναντ, μία έκταση μέσα στο ποτάμι που διέρχεται της πόλης, μίλησα με τη μαμά. Είχε στα χέρια της το εισιτήριο για τον αγώνα του "Old Trafford", αλλά στο ταχυδρομείο της είπαν πως δε θα έφτανε έγκαιρα στα χέρια μου.
Αγορά καρτ-ποστάλ και ψάξιμο για internet cafe. Είχα "σταμπάρει" ένα, αλλά ήταν κλειστό. Είχα όμως το νου μου και μέσα σε ένα μαγαζί σαν παντοπωλείο, παρατήρησα πως είχε και υπολογιστές. Μίλησα με το παιδάκι που δούλευε εκείνη την ώρα -ίσως ο γιός της οικογένειας;- που με τα απολύτως απαραίτητα Αγγλικά συνεννοηθήκαμε! Αν δεν τα ήξερε σε άλλη γλώσσα, απαντούσε Γαλλικά, αλλά εγώ έβγαζα άκρη. Έστειλα e-mail στη Manchester United και τους εξηγούσα πως δε βρίσκομαι πιά στην Ελλάδα και πως το εισιτήριο, θα μπορούσα να το έχω, αλλά αφού γίνει ο αγώνας!! Κατόπιν, επισκέφτηκα διπλανό "ντόνερ" που πάλι δεν είχα πρόβλημα με τη γλώσσα! Το 'φάγα στα γρήγορα, διότι η ώρα είχε περάσει! Σταθμός, πράγματα και τρένο για Παρίσι. Όμορφη πόλη η Ναντ και σίγουρα δεν το μετάνιωσα που πήγα, διότι και κάτι άγνωστο είδα και τον Κωστή συνάντησα...

Αποχαιρετώντας την πόλη...

Στο TGV, αντάλλαξα αμοιβαία τη θέση μου με μία κυρία που ήθελε να καθίσει δίπλα στην κόρη της. Εντύπωση μου έκανε πως η κυρία χρησιμοποίησε τα Αγγλικά και όχι το παιδί της...

Μετά από δύο ώρες βρισκόμουν στη γαλλική πρωτεύουσα. Αγόρασα καρτ-ποστάλ και σοκολάτα από ένα ψιλικαντζίδικο και ρώτησα κάποιον κύριο που μου απάντησε σε άπταιστα Αγγλικά πως να πάω στον πύργο του Άιφελ. Φορτωμένος πράγματα, πήγα με τα πόδια. Υπολογίζα ως μικρότερη την απόσταση! ;) Ο Cyril, μου έστειλε μήνυμα με το που πάτησα το πόδι μου στο Παρίσι (του είχα πει τι ώρα θα φτάσω) και ήταν στο ραντεβού 5' νωρίτερα! Εγώ, απεναντίας, 5' αργότερα. Τον κυνήγησα λίγο, διότι τον φώναζα και δε με άκουγε! Αγοράσα μαγνητάκι και μετά εισιτήριο τύπου "ηλεκτρικού" για το σπίτι του. Τρέξαμε λίγο για το τρένο και ανταλλάξαμε τις πρώτες πληροφορίες: μάθαινε Ελληνικά, επειδή όταν με είχε επισκεφθεί, του άρεσε η χώρα μας, αλλά σήμερα έχασε το μάθημα, γιατί ο ίδιος πήγε όταν το μάθημα έληγε!! Με ρώτησε κάποια πράγματα για την Ελλάδα, τη γλώσσα και του έγραψα το όνομα του στα Ελληνικά.
Όταν κατεβήκαμε από το τρένο, περάσαμε μέσα από ένα υπερσύγχρονο ευρωπαικό νοσοκομείο, για να συντομεύσουμε τη διαδρομή. Δίπλα ήταν ένα πάρκο και κάπου εκεί έμενε ο Συρίλ. Αφού φτάσαμε, τσεκάραμε αν ήταν εκεί ο συγκάτοικος του και μπήκαμε στο δωμάτιο του, το οποίο ήταν μικρούλη. Αλλά, αν θες να φιλοξενήσεις κάποιον πάντα υπάρχει χώρος... Χαζέψαμε λίγο στο διαδίκτυο -μου απάντησαν από την Manchester πως δεν υπάρχει πρόβλημα, αρκεί να τους καλέσω τη Δευτέρα- και εκτύπωσα την φωτοτυπία για τη Borussia Dortmund. Πριν φύγουμε, η φωτογραφία επιβαλλόταν...

Στο δωμάτιο με τον Cyril

Αγοράσαμε κάτι να φάμε από ένα κοντινό σούπερ-μάρκετ και επιχειρήσαμε βόλτα στο πάρκο. Αλλά, το έκλειναν εκείνη την ώρα. Δεν πειράζει. Άλλωστε, ο επόμενος προορισμός μας ήταν καλύτερος: "La Louvre"
Πριν ακόμη μπούμε, πολύ δυσάρεστη εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός πως υπάρχουν μέσα στον χώρο του μουσείου καφετέριες και καταστήματα ρούχων!! Η είσοδος ήταν δωρεάν, το λόγο ακριβώς δεν τον γνωρίζω. Πάντως, εγώ έδειξα το διαβατήριο μου και μπήκα, δίχως πρόβλημα.

Το μουσείο είναι τεράστιο, αλλά το ενδιαφέρον μου ήταν εστιασμένο:

1) στη "Νίκη της Σαμοθράκης",

2) στη "Mona Lisa" και


3) στην "Αφροδίτη της Μήλου".


Στη συνέχεια, περιπλανηθήκαμε στο τμήμα της Αρχαίας Αιγύπτου, ενώ μία κυρία αντέδρασε όταν ο Συρίλ της είπε πως τα αγάλματα της Αρχαίας Ελλάδας που φιλοξενούνται στον Λούβρο είναι κλεμμένα...

Μετά από διώρο περπάτημα και στην Αίγυπτο ;), περάσαμε από την "Παναγία των Παρισίων" και πήγαμε για ποτό! Ο Γάλλος ήξερε ένα μπαράκι που αν παρήγγελνες να πιείς, σου έφερναν δωρεάν φαγητό, το "κους-κους". Αυτό προέρχεται εξ Ανατολών και ήταν πολύ διαδεδομένο και νόστιμο!! Συζητήσαμε, γνωρίσαμε κοπέλα στο διπλανό τραπέζι και η βόλτα μας συνεχίστηκε... Πήγαμε στη "Sacre Coeur", όπου ήταν μαζεμένος πολύς κόσμος που έπινε και έπαιζε μουσική! Τα σκαλιά ήταν αμέτρητα, μέχρι να φτάσουμε!! ;) Στη συνέχεια, κατεβήκαμε με το τελεφερίκ, επισκεφθήκαμε και το "Moulin Rouge" και αργότερα πήγαμε σπίτι!
Κοιμηθήκαμε κατά τις 2:00 τα ξημερώματα, ενώ πριν τον ύπνο, σερφάραμε! :)

Θετικότατη εντύπωση μου έκανε η συμπεριφορά του οικοδεσπότη μου, που με κέρασε εισιτήρια του μετρό, στο μπαράκι και επιπλέον, κοιμήθηκε στο πάτωμα... Απίστευτο, ειδικά για κάποιον μη Έλληνα...