Αιμοδοσία και στην Στουτγκάρδη!! :)

Καλησπέρα!!

Επιτέλους ξεκουραζόμαστε και επικεντρωνόμαστε περισσότερο στον εαυτό μας! ;) Ως εκ τούτου, έκανα πράξη, μια ελληνική συνήθεια μου! Δείγμα πως μπαίνω στο κλίμα της πόλης, έστω και καθυστερημένα! ;)

Πήγα λοιπόν σήμερα για αιμοδοσία!!

Δεν έχω παρά να επισημάνω τις διαφορές που συνάντησα!!!!!

Πρώτα, πέρασα από μία γραμματέα, τίποτα το ιδιαίτερο. Συμπλήρωσα το ερωτηματολόγιο (αν έχω πάρει χάπια, αν είχα περάσει κάποιες ασθένειες κτλ) και περίμενα!

Κατόπιν, σε ένα τύπου γραφείο, μου μέτρησαν την πίεση, με πιεσόμετρο χειρός. Δεν ήξερα πως λειτουργεί και έτσι έμενα να κοιτάω!! ;)

Η ίδια κυρία, μου πήρε μία σταγόνα αίμα, από τον δείκτη. Το έβαλε σε ένα μηχάνημα -που δυστυχώς δεν κατάλαβα τι μετρούσε- και μου είπε πως είμαι λίγο πάνω από το όριο στο να δώσω αίμα. Είχα 30.9, ενώ το όριο είναι 30.5

Στη Λάρισα ποτέ δε συνέβη αυτό! Να μου πάρουν μία σταγόνα αίμα και να μου πουν για το όριο!

Στη συνέχεια, η κυρία μου πήρε την θερμοκρασία, με θερμόμετρο που το έβαλε στο αυτί!! Μα πόσο πίσω να έχω μείνει;;; ;)

Κατόπιν, πήγα σε ένα γιατρό! Μου μίλησε λίγο για την αιμοδοσία -μάλλον επειδή είχα δηλώσει πως δίνω αίμα για πρώτη φορά- και στη συνέχεια με εξέτασε!!!!!! Ποτέ δεν έγινε αυτό στη Λάρισα!! Με ρώτησε ξανά αν έχω περάσει κάποια από τις αρρώστιες, αν διάβασα όλες τις ερωτήσεις κτλ. Μάλλον για να σιγουρευτεί.

Επίσης, σημαντικό είναι πως ενώ στη Λάρισα σε ρωτάνε αν δίνεις αίμα για κάποιον/α συγκεκριμένο/η, ενώ εδώ σε ρωτάνε μόνο αν θέλεις το αίμα σου να δοθεί σε αρρώστους!!! (προφανές δεν είναι;;;)

Τέλος, ανέβηκα στον πάνω όροφο! Μία νοσοκόμα με ρώτησε αν έχω πιει νερό και πόσο! Όταν της απάντησα, με έστειλε στο κυλικείο να πιω κόκα-κόλα!!!! Φυσικά και ήταν δωρεάν! ;)

Επέστρεψα στην αίθουσα, πήρα θέση, η νοσοκόμα με συνέδεσε με το μηχάνημα! Μου έδωσε και ένα μπαλάκι, για να το πιέζω και να κυκλοφορεί το αίμα. (δε θυμάμαι αν έδιναν μπαλάκι στη Λάρισα)

Μετά από συνολική διαδικασία μίας ώρας -από τη γραμματέα μέχρι το τέλος, η νοσοκόμα με έστειλε στο κυλικείο.

Εκεί το τσάμπα φαγητό περιελάμβανε καφέ, λουκάνικα, γλυκό και φυσικά όσα δωρεάν αναψυκτικά θέλεις! (ενώ στην πρωτεύουσα της Θεσσαλίας, μόλις ένα τυράκι, μια φρυγανιά και έναν χυμό. Δεν παραπονιέμαι, απλώς συγκρίνω)

Επίσης, το εντυπωσιακό είναι πως σε πληρώνουν! Δεν το πίστευα στην αρχή, αλλά τα 25 ευρώ που εισέπραξα δεν ήταν πλαστά!! ;)

Ακόμη, μου άρεσε που το ίδιο μηχάνημα που σε πληρώνει, σου λέει πότε να ξαναπάς!!

Μερικές παρατηρήσεις:

α) μου είπε η νοσοκόμα να καθίσω τουλάχιστον μισή ώρα στο κυλικείο. Επίσης, να μην οδηγήσω ποδήλατο/αυτοκίνητο για τα επόμενα 30 λεπτά, σήμερα να προσέχω και αν γίνεται να μην πιω. Δηλαδή, μου έδωσαν οδηγίες, που ποτέ νωρίτερα δεν είχα ακούσει!

β) η φροντίδα ήταν ολοκληρωμένη, εξ' ου και χρειάστηκα περισσότερη από μία ώρα!

γ) είδα μία ολόκληρη οικογένεια εκεί! Οι γονείς έδωσαν αίμα και τα παιδιά έπαιζαν τριγύρω! Αν δεν είναι το καλό παράδειγμα, ποιο είναι;;;

Επίσης, είδα και έναν πατέρα με την έφηβη κόρη του μαζί να δίνουν αίμα! :))

Κάποιες προτάσεις:

1) Δημιουργία ευρωπαϊκού συλλόγου εθελοντών αιμοδοτών! Απ' ότι έψαξα στο ίντερνετ, δεν υπάρχει!

2) Στη Ελλάδα έχουμε την "κάρτα εθελοντή αιμοδότη" που λέει την ομάδα αίματος σου και πότε έδωσες αίμα για τελευταία φορά. Έτσι, ξέρεις πότε να ξαναπάς.

Γιατί να μην υπάρχει σε ολόκληρη την Ευρώπη αυτό;;;

Ή ακόμη καλύτερα, σε όλο τον κόσμο;;

Τέλος, μία απορία: κάθε πότε μπορούμε να δίνουμε αίμα;; Ο γιατρός μου είπε σήμερα: "κάθε 2 μήνες". Λίγο δεν είναι;;

Καληνύχτα! :)