Περί ξενιτιάς;;;

Καλησπέρες!! :)

Σήμερα, είχα μία δύσκολη μέρα, οπότε μ' έπιασαν τα υπαρξιακά μου!! ;)

Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι κάνει κάποιον να ξενιτευθεί;; Να απομακρυνθεί από τους δικούς του, να αλλάξει έστω και στο ελάχιστο τις καθημερινές του συνήθειες, να μιλά μία άλλη γλώσσα, να βλέπει την οικογένεια και τους φίλους Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι, να μένει μακριά από εορτασμούς, γιορτές και γενέθλια, να στερείται στιγμές και γεγονότα που δε θα τις διαβάσει ποτέ στο ίντερνετ, που ποτέ κανείς δε θα του τις μεταφέρει, γιατί θα είναι τόσο μικρές και φαινομενικά ασήμαντες, να να να... (προσωπικά πιστεύω πως το τελευταίο είναι και το δυσκολότερο για τον γράφοντα)

Ο λόγος ίσως είναι ευχάριστος, όπως το "αίσθημα", η περιέργια για το άγνωστο και το ξένο, οι σπουδές...

Από την άλλη πλευρά, ίσως είναι κάτι πιό δυσάρεστο όπως η μη εύρεση εργασίας στον τόπο του/της ξενιτεμένου/ης, η ανάγκη για τα χρήματα... Στη δεύτερη περίπτωση, η κατάσταση είναι πραγματικά δύσκολη.

Είναι τόσα πολλά τα καινούργια δεδομένα και οι απαιτήσεις, που δε μετριούνται. Δε μπορεί στην αρχή κανείς να κρίνει, αν θα έχει θετικό πρόσημο στη νέα του προσπάθεια... Πάντα, στο τέλος γίνεται ο απολογισμός...

Απλώς το ελπίζει, όπως και ο συγγραφέας τούτου του κειμένου...

Ακόμη, κάτι που προσωπικά τρέμω είναι η στιγμή που θα χτυπήσει το τηλέφωνο και τα νέα από την άλλη ακρή της γραμμής θα είναι δυσάρεστα... Από το λίγο που με ξέρω, θεωρώ πως θα με πνίξουν οι τύψεις για την απόσταση που με χωρίζει από το συμβάν, καθώς και για τη μη ικανότητα να παρέμβω/βοηθήσω...

Είδωμεν... Άλλωστε, ειδικά τα κακά μαντάτα μαθαίνονται πάντα τάχιστα...

Καληνύχτα...