Καλημέρα από την όμορφη Στουτγκάρδη!! :)
Παρ' όλο που βρίσκομαι τόσο μακριά από τη Λάρισα, δε γινόταν να με αφήσει ασυγκίνητο το γεγονός πως η ομάδα μου σήμερα κλείνει ένα μεγάλο κεφάλαιο...
Λέει αντίο στο Αλκαζάρ!!!
Φαντάζει απίστευτο, αλλά μετά από 46 χρόνια (όσα και τα έτη ίδρυσης της) καλείται να αφήσει έναν χώρο, στον οποίο έπαιξε σχεδόν από την πρώτη στιγμή!! Σ' έναν χώρο, που τον ξέρει όλη η ποδοσφαιρική Ελλάδα και έχει γίνει στίχος από τραγούδι ("Τούμπα, Αλκαζάρ και Καλογρέζα μου", σαν πλανόδιο τσίρκο του Δημήτρη Μητροπάνου).
Φυσικά η ομάδα μας σαν γηπεδούχος έχει αγωνιστεί και σε άλλα γήπεδα! Τα πρώτα της παιχνίδια νομίζω πως στα έδινε στο χωμάτινο γήπεδο, ακριβώς δίπλα από το σημερινό στάδιο Αλκαζάρ. Το χωμάτινο γήπεδο στέκει μέχρι και σήμερα εκεί! Επίσης, έχουμε δει τα βυσσινί σε θεωρητικά εντός έδρας αγώνες, σε γήπεδα όπως αυτό του Απόλλων Λάρισας, το Πανθεσσαλικό Στάδιο, ακόμη και στο ΕΑΚ Κοζάνης, για ένα παιχνίδι κυπέλλου με τον Π.Α.Ο.Κ.!!!!
Όπως και να 'χει, σήμερα κάποιοι χιλιάδες τυχεροί θα κάνουν για τελευταία φορά (μέχρι την επόμενη!! ;) ) την καθιερωμένη ευχάριστη βόλτα από το κέντρο, θα διαπεράσουν τη γέφυρα πάνω από το ποτάμι, θα διέλθουν του πάρκου και θα εισέλθουν στο ιστορικό γήπεδο... Η συγκεκριμένη βόλτα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των εντός έδρας αγώνων της Α.Ε.Λ.άρας μας!! Δυστυχώς, η διαδρομή για το νέο γήπεδο δεν έχει ούτε ποτάμι, ούτε πάρκο, αλλά οι φίλαθλοι θα βρούν τη λύση... ;)
Στα του γηπέδου τώρα: αν το δεις κάποιος αντικειμενικά είναι παλιό, δεν προσφέρει καμία άνεση, έχει υγρασία που τρυπάει τα κόκκαλα, οι τουαλέτες είναι άθλιες, έχει ταρτάν που κρατά τον φίλαθλο σε απόσταση και όλα τα μειονεκτήματα του κόσμου.
Αλλά είναι το Αλκαζάρ μας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μέσα σε αυτό έχουν γραφτεί σελίδες με αποχρώσεις όλων των συναισθημάτων. Μέσα στο ίδιο μέρος η ομάδα μεγαλούργησε στους αγώνες τη σεζόν που πήρε το πρωτάθλημα. Τα παλαιότερα ευρωπαικά παιχνίδια δίνοταν εκεί! Στο Αλκαζάρ έδωσε τους αγώνες που την οδήγησαν στις 2 κατακτήσεις του κυπέλλου (οι τελικοί έγιναν σε Ο.Α.Κ.Α. και Πανθεσσαλικό αντίστοιχα). Στο Αλκαζάρ έπαιζε όταν παράπαιε σε Β' και Γ' Εθνική... Έχουμε δει ομάδες σαν τον Απόλλων Κρύας Βρύσης και τον Βύζαντα Μεγάρων να αγωνίζονται ενάντια στην Α.Ε.Λ.άρα μας και να μην είναι φιλικοί αγώνες!!!! (πόσο χαμηλά είχαμε πέσει...) Εκεί, έχουν ακουστεί τόσες υποσχέσεις από διορισμένους προέδρους... (ευτυχώς απαλλαχθήκαμε έγκαιρα). Στο ίδιο μέρος έχουν γίνει οφθαλμοφανή διαιτητικά "σφάλματα", εις βάρος της ομάδας μας, έχουμε δει την ομάδα να ευνοείται, να χάνει δικά της παιχνίδια, να ανατρέπει εις βάρος της σκορ! Εκεί, έχουν ακουστεί επιτυχημένα συνθήματα, θεικές ατάκες, μπινελίκια, διενέξεις μεταξύ των οπαδών. Τα τελευταία, θα λάβουν χώρα και στο καινούργιο γήπεδο, διότι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της κερκίδας. ;)
Μέσα στο Αλκαζάρ έχουν λάβει χώρα και λιγότερο σημαντικά πράγματα, όπως συμπλοκές μεταξύ οπαδών, συναυλίες και αγώνες άλλων ομάδων (όπως Ποσειδών Ν. Πόρων - Πανιώνιος!!).
Χώρια οι προσωπικές εμπειρίες του γράφοντος στο ταρτάν του γηπέδου, με τον Πελασγό...
Επίσης, εκεί έχασε άδικα τη ζωή του ένας άνθρωπος.
Εκεί έχουν παίξει όλοι οι ποδοσφαιριστές μας, που μας αποχαιρέτησαν πρόωρα.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και τι ιστορία να πρωτοπεί;;
Είναι χαρακτηριστικό πως ένα καλοκαίρι έτυχε να περνάω από το πάρκο, δίπλα στο στάδιο. Το είδα ανοιχτό και μπήκα! Άρχισα να σκέφτομαι τι βιώματα έχω εγώ από αυτό το μέρος και βούρκωσα!! Θυμόμουν χαρακτηριστικά όταν με πήγαινε ο πατέρας μου στην θύρα 2, αλλά φυσικά δεν καταλάβαινα και πολλά!! Αργότερα, με τον ξαδερφό μου (τον κυριότερο λόγο που έγινα και παρέμεινα Α.Ε.Λ.) παρακαλούσαμε τους γηραιότερους κυρίους να λένε πως ήμασταν παιδιά τους και να μας βάζουν!! Μια φορά, ο τύπος στην είσοδο δεν άφησε έναν παππού που ήθελε να με περάσει και τότε ο παππούς του ρίξε ένα απίστευο μπινελίκι, κλείνοντας με την φράση: "αυτά τα παιδιά είναι το μέλλον της Α.Ε.Λ." !!!
Πόσο δίκιο είχε!!!
Στη συνέχεια, δημιουργήθηκε η παιδική κερκίδα και πηγαίναμε εκεί!
Όταν δε δείχναμε και τόσο παιδιά, για να μπαίνουμε τζάμπα, πηγαίναμε για να δίνουμε τις μπάλες!!!!!!! Είχε ήδη ξεκινήσει η κατρακύλα και θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα παιδί που μου είχε πει: "Ο πατέρας μου έχει καρδιά και ο γιατρός του έχει απαγορεύσει το γήπεδο. Γι' αυτό μαθαίνει τα αποτελέσματα των αγώνων μετά"!!!!!
Έπειτα, πανηγυρίσαμε ανόδους, στεναχωρεθήκαμε με κακή μπάλα και αποτελέσματα, επευφημήσαμε, αμφισβητήσαμε και να 'μαστε τώρα στο σημείο που αποχαιρετούμε τον ναό μας.
Πως μπορεί κανείς ν' αποχαιρετήσει το πατρικό του σπίτι, που έζησε μία ολόκληρη ζωή;; Που όλοι ξέρουν που είναι και ποιός μένει εκεί;; Που η διαδρομή προς αυτό ακολουθείται ανεπαίσθητα από χιλίαδες ανθρώπους κάθε δεύτερη Κυριακή;;
Σήμερα πραγματικά στεναχωρίεμαι που δε μπορώ να παρευρεθώ. Πάντως, είμαι σίγουρος πως θα κλάψουν και οι πέτρες... Με δάκρυα αληθινά, γιατί αφήνουν ένα κομμάτι του εαυτού τους, όσες ψυχές θα είναι εκεί...
Το μόνο που με παρηγορεί είναι πως στο καινούργιο γήπεδο θα γραφτούν ενδοξότερες σελίδες! Γιατί, τροχός είναι και γυρίζει και κάποια στιγμή η Α.Ε.Λ.άρα μας θα ξαναπάρει το πρωτάθλημα... "Έχει το στίγμα του πρωταθλητή", όπως είχε πει ένας φίλος.
Επίσης, παρηγορούμαι στη σκέψη πως δεν ξενιτευτήκαμε μέσα σε μία νύχτα, βίαια (όπως έπαθε η Α.Ε.Κ. με το "Νίκος Γκούμας"), ούτε θα παίζουμε σε ξένο γήπεδο (όπως ο Π.Α.Ο.). Τέλος, είμαστε καλύτεροι και από τον Ο.Σ.Φ.Π., γιατί: 1) το φτιάξαμε μόνοι μας, εν μέσω κρίσης και 2) το Αλκαζάρ θα παραμείνει εκεί και κάποια στιγμή, θα ξαναχρησιμοποιηθεί (όχι όπως το Καραισκάκη που το γκρέμισαν και έφτιαξαν άλλο γήπεδο στη θέση του, με λεφτά του φορολογούμενου).
Θα ησυχάσουν επιτέλους και οι αθλητές του στίβου, που δικαίως παραπονούνταν κάθε τόσο για την κατάσταση του ταρτάν μετά τους εντός έδρας αγώνες...
Τα καλύτερα έρχονται
Σαν πλανόδιο τσίρκο:
Θάνατος Γιώργου Μητσιμπόνα:
Θάνατος Χαράλαμπου Μπλιώνα, μέρος 1ο:
Αν θέλει κάποιος να εκνευριστεί, ας ακούσει τον αστυνομικό διευθυντή. Ειδικά στο σημείο: "[...] οι έρευνες γινόταν μακροσκοπικώς [...]"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Από τότε ακόμη, οι ίδιες βλακείες από την αστυνομία...
Θάνατος Χαράλαμπου Μπλιώνα, μέρος 2ο:
Απαράδεκτος ο διαιτητής που επέτρεψε να συνεχιστεί το παιχνίδι. Απαράδεκτο το γεγονός πως τον άνθρωπο τον μετέφεραν πάνω σε διαφημιστική πινακίδα... "[...]Τυχαίο συμβάν, στα γήπεδα συμβαίνουν αυτά τα πράγματα[...]" είπε στο 2ο βίντεακι ο αστυνομικός διευθυντής! Επίσης, "[...]έγιναν έρευνες[...]", ανασκευάζοντας τις πρώτες δηλώσεις. Συγκινητικός ο κ. Γκμοχ. "[...]Όλοι φταίμε[...]"
Φυσικά, τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου